
Ode aan onze bompa
Je leven lang heb je gestreden
Met sterke handen de akkers omgewoeld.
Met liefde zaaien, wieden, maaien.
Genieten van het leven dat de natuur je werk meegaf.
Zweetdruppels vormden diamanten op je hoofd
Als oogsten je dagen vulden.
Maar je werk, je leven werd steeds zwaarder
Niet klagen, nooit iets vragen.
Je bent nu stillekens weg gegaan
We wilden je nog zover dragen.
Je bent nu los en vrij om met je dromen mee te vliegen
Nu je rust gevonden hebt bij de Heer.
Rust die je nooit kende
Steeds maar ploegen, zaaien, wieden, maaien.
Bedankt bompa.
1 opmerking:
Wat zegt ne mens daarop .. ?
Als ik jouw ode lees zie ik wat hij voor jullie betekend heeft en dan is een oprecht "Innige Deelneming" hier wel op zijn plaats.
MP
Een reactie posten