Wij zijn goe bezig - eindelijk heb ik hem te pakken.

Het leven gaat verder, wel op een iets andere manier, maar het lukt aardig. Eten en drinken zijn aangepast en gebeuren alleen nog met maten. ( nooit alleen ) Veel groenten en fruit. Veel minder vlees en meer vis. Ook de revallidatie gaat vlotjes. 3x per week een beetje sporten (45 min.) is goed voor mijn geteisterd hartje.
Wat ook goed doet is dat ik terug bij mijn ploeg ben. Ik weet niet of mijn jongens daar ook zo over denken maar ze hebben deze namiddag hun leeftijdsgenoten uit Geel kansloos terug naar huis gestuurd. (94-52) Eerlijkheidshalve moet ik er wel aan toevoegen dat de bezoekers gehandicapt aan de opworp verschenen, maar over 2 weken is de return en dan zien we wel.
Nu we het toch over Hasselt hebben, dit weekend zijn er de " Jenever feesten ”   zeker een aanrader. Ook onze JR Girls hebben er een leuk standje op de zuivelmarkt en je kan er nog lekkere pannekoeken eten ook.
In mijn tuintje is ook nog wat werk, gras maaien en bladeren ruimen is al gebeurd maar ik zal het toch nog wel eens moeten overdoen. Zoals ik in de titel al aangaf, na weken op de loer te hebben gelegen (figuurlijk,) heb ik hem eindelijk kunnen pakken. Niet gemakkelijk want zo'n beest heeft verduveld scherpe ogen en de minste beweging zelfs tot op 100 m afstand doet hem opschrikken en weg is het vogeltje. Maar gisteren heb ik hem dan toch kunnen verschalken. Gewapend met telelens en verborgen achter het keukengordijn : klik - klik en hier is hij dan : de blauwe reiger. Hoog en droog in de krulwilg.Niet dat deze vogel zo zeldzaam is, er zitten er in onze streek meer dan genoeg , want geen goudvisje is nog veilig in baasjes vijver, maar hem op een gevoelige plaat vastleggen vergt toch wel de nodige dosis geduld. Er zit ook nog een super nerveus eekhoorntje in onze tuin, dat zal wel wat voeten in de aarde hebben vooraleer ik ook hem te pakken krijg, want ik moet thuis ook nog af en toe wat huishoudelijke taken verrichten.
Ik zal maar met den afwas beginnen , tot ............